கவிக்கோ அப்துல் ரஹ்மான் கவிதைகள் காட்டும் மனித விழுமியங்கள்: டாக்டர் கிருஷ்ணன் மணியம் 

கோலாலம்பூர்: 

மலாயாப் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள இந்திய ஆய்வியல் துறையில் கவிக்கோ அப்துர் ரஹ்மானுக்கு நினைவு ஆய்வு இருக்கை நிறுவப்ப்பட்டுள்ளது. 

ரஹ்மத் முஸ்தபா அறக்கட்டளை, மலேசிய இஸ்லாமிய அறவாரியம் முயற்சியில் இந்த ஆய்வு இருக்கை அமைக்கப்பட்டுள்ளது.

மேலும் ரஹ்மத் முஸ்தபா அறக்கட்டளையின் தலைவர் சிங்கப்பூர் முஸ்தபா 5 லட்சம் ரிங்கிட்டை இந்த இருக்கைக்கு நன்கொடையாக வழங்கினார்.

அந்த நிகழ்வின் மூன்றாவது அமர்வில் கவிக்கோவின் பன்முக ஆளுமை குறித்து அறிஞர்கள் சொற்பொழிவாற்றினார்கள். பேராசிரியர் முனைவர் டாக்டர் கிருஷ்ணன் மணியம் ஆற்றிய உரைச்சுருக்கம் 

1. மனித நேயம் (Compassion / Humanism)
அவருடைய கவிதைகளில் மனிதரிடையே உள்ள அன்பும், பரிவு உணர்வும் முக்கிய இடம் பெற்றுள்ளன. மனிதனை மனிதராக மதிக்க வேண்டும் என்பதே அவர் கவிதைகளின் அடிப்படை சிந்தனை.

உதாரண வரிகள்:
"மனிதர்கள் கற்கள் ஆகி விடாமல்
பூமி அழகோடு சிரிக்க வேண்டும்"
இங்கு, மனிதம் மங்கிவிடாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதையும், ஒருவருக்கொருவர் நெகிழ்வான உறவை கட்டியெழுப்ப வேண்டும் என்பதையும் கூறுகிறார்.

2. சமநிலை மற்றும் சகோதரத்துவம் (Equality & Brotherhood)
அவருடைய கவிதைகள் சாதி, மதம், மொழி, சமூக வேறுபாடுகளைக் கடந்து சகோதரத்துவத்தை வலியுறுத்துகின்றன.
உதாரண வரிகள்:
"எல்லாம் ஒரே புழுவின் நிழல்
எல்லோரும் ஒரே பூமியின் பிள்ளை"
இங்கு, எல்லா உயிர்களும் ஒரே குடும்பம் என்ற கருத்தை அவர் பிரதிபலிக்கிறார்.

3. இயற்கை விரக்தி மற்றும் பரிவு (Respect for Nature)
இயற்கையை ஆழமாக நேசிக்கும் எண்ணம் அவரது பல கவிதைகளில் பிரதிபலிக்கின்றது. மனிதன் இயற்கையோடு இயைந்தே வாழ வேண்டும் என்பதே அவரது தார்மீகக் கருத்து.
உதாரண வரிகள்:
"மழை துளிகள் விழும் போது
பூமி தான் சிரிக்க ஆரம்பிக்கிறது"
மழையின் வழியே பூமியின் ஆனந்தம், அதன் உயிர்த்தெழல் ஆகியவற்றை அவர் கவிதையில் பதிவு செய்கிறார்.

4. ஆன்மீகத் தேடல் (Spiritual Quest)
அவருடைய கவிதைகள் ஆன்மீக விழுமியங்களைத் தொடும் விதமாகவும் அமைந்துள்ளன. சுயத்தின் உண்மையைத் தேடும் பயணத்தில், மனிதன் நேர்மையாக இருக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறார்.
உதாரண வரிகள்:
"உள்ளில் ஓர் இமயமலை
அதைத் தாண்டுவதற்கு ஆன்மா மட்டுமே முடியும்"
உள் ஜாதியை வெல்வது என்பது மிகப் பெரிய ஆன்மீக சாதனை என்பதை இங்கு அழகாக கூறுகிறார்.

5. நேர்மை மற்றும் சுயவிமர்சனம் (Integrity & Self-Reflection)
அவருடைய கவிதைகள் மனிதர்களை சுயவிமர்சனத்திற்கு அழைக்கின்றன. சுயத்தை உணர்ந்து, உண்மையான வாழ்வை நோக்கி செல்வதற்கான பேரழைவு இதில் அடங்கியுள்ளது.
உதாரண வரிகள்:
"கண்ணாடியில் என் முகம் பார்க்கும் போது
என் ஆன்மாவின் குரல் கேட்கும்"
இங்கு, வெளிக்கோள்களில் அல்ல, உள்ளார்ந்த குரல்களை கேட்க வேண்டும் என்கிறார்.

6. மகிழ்ச்சி மற்றும் துக்கம் — இரண்டையும் ஏற்றுக்கொள்வது (Acceptance of Joy & Sorrow)
மனித வாழ்க்கையின் இயல்பான துக்கங்களையும் சந்தோஷங்களையும் சமநிலையில் ஏற்கும் திறனை அவர் வலியுறுத்துகிறார்.

உதாரண வரிகள்:
"சிரிப்பும் கண்ணீரும் ஒரே தரையில்
மலர்கள் பூக்கும் சூழலில் உருவானவை"
இங்கு வாழ்க்கையின் இரு தருணங்களும் ஒன்றாக பவனிடும் என்கிறார்.

முடிவுரை
கவிக்கோ அப்துல் ரஹ்மான் தனது கவிதைகளின் ஊடாக மனிதனின் உள் உணர்வுகளை, சமூக அக்கறையை, ஆன்மீகத் தேடலை, இயற்கை பாசத்தையும் கொண்டு வருகிறார். அவர் வலியுறுத்தும் மனித விழுமியங்கள் இன்று நம் சமூகத்துக்கு மிகவும் தேவைப்படும் நெறிமுறைகள். அவரது கவிதைகள் வாசகர்களை சிந்திக்க வைக்கும், மெய்யுணர்வைத் தூண்டும், செயல்களில் நேர்மையையும் கருணையையும் வளர்க்கும் புனிதக் கருவியாக இருக்கின்றன.

தொகுப்பு: ஃபிதா